واژه آسفالت برای اکثر افراد آشنا است، اما شاید اطلاعات خاصی درباره آن نداشته باشند. در این مطلب شما را با ویژگی های انواع آسفالت آشنا می کنیم:
آسفالت دارای حالتی می باشد که رطوبت ناپذیر است. این ماده اولین بار توسط بابلیان شناخته شد. امروزه از این ماده بیشتر برای صاف کردن جاده ها استفاده می شود. اما استفاده های دیگری نیز دارد. در زمان های قدیم آسفالت بصورت طبیعی ساخته می شد. به این صورت که یک ماده چرب از بین لایه های ماسه و سنگ هایی که زیر زمین بودند، بیرون می آمد و باعث به وجود آمدن آسفالت طبیعی روی آن سطح می شد. اما امروزه آسفالت بصورت صنعتی نیز ساخته شده و توسط کسانی که در کار اجرای آسفالت متخصص هستند، اجرا می شود.
آسفالت چیست؟
آسفالت ماده ای است که با مخلوط کردن ماسه و شن و قیر به دست می آید. از آسفالت در ساختن باند فرودگاه، جاده ها و… استفاده می شود. ضمن اینکه برای عایق کاری پشت بام ها علاوه بر ایزوگام از آسفالت نیز می توان استفاده نمود. به آسفالت هایی که از ترکیب مواد مختلف ساخته می شوند، آسفالت نفت خام نیز می گویند. ضمن اینکه آسفالت منابع طبیعی نیز دارد که یکی از بزرگ ترین آن ها جزیره ترینی داد می باشد که در هند غربی قرار دارد.
انواع آسفالت
آسفالت ها را بر اساس نحوه کاربرد آن ها و نوع مخلوط کردن موادشان با یکدیگر، به سه دسته آسفالت حفاظتی، آسفالت گرم و آسفالت سرد تقسیم می شوند. در ادامه هرکدام از آن ها را بررسی می کنیم:
آسفالت گرم
به آسفالت هایی گرم می گویند که در آن ها مصالح سنگی و قیر ها بصورت گرم با یکدیگر مخلوط شده و پخش و متراکم می شوند. آسفالت گرم شامل انواع مختلف زیر می باشد:
- آسفالت رویه: این مدل آسفالت، آخرین رویه ای است که برای آسفالت کاری مورد استفاده قرار می گیرد. این مدل آسفالت در تماس مستقیم با عوامل جوی می باشد. آسفالت های رویه باید طوری طراحی و ساخته و اجرا شوند که بتوانند بار هایی که به آن ها وارد می شوند را تحمل کنند و در برابر تغییرات جوی مانند یخبندان و هوای بسیار گرم و … مقاومت کنند و آسیب نبینند.
- آسفالت آستر: این مدل آسفالت، بین لایه اساس قیری و لایه رویه قرار می گیرد و در صورتی که لایه اساس قیری وجود نداشته باشد، بین لایه ماسه آسفالت و لایه رویه قرار خواهد گرفت.
- اساس قیری: این مدل، اولین لایه روسازی آسفالت می باشد. دانه بندی اساس قیری درشت تر بوده و مقدار قیری که در آن وجود دارد، کمتر از آسفالت های رویه و آستر می باشد.
- ماسه آسفالت: با مخلوط شدن ماسه طبیعی و یا ماسه شکسته با قیر، ماسه آسفالت تهیه می شود. این لایه از آسفالت در ضحامت های بیشتر از 15 میلی متر اجرا می شود. از این نوع ماسه برای مسطح کردن آسفالت های قدیمی استفاده می شود.
- آسفالت متخلخل: مخلوط کردن مصالح سنگی و قیر خالصی که اصلاح شده است، آسفالت متخلخل ایجاد می کند. ضخامت اجرای این کار 25 تا 40 میلی متر می باشد. این لایه از سری لایه های روسازی محسوب نمی گردد. از این آسفالت نمی توان به عنوان لایه جایگزین برای رویه اصلی استفاده نمود.
آسفالت حفاظتی
آسفالت های حفاظتی مدل های مختلفی دارند و می توانند از یک قیرپاشی ساده تا آسفالت های سطحی چندین لایه ای باشند. هرکدام از مدل های آسفالت سطحی ویژگی های مخصوص به خود را دارند و در بخش های خاصی استفاده می شوند. آسفالت های سطحی به بخش های زیر تقسیم می شوند:
- آسفالت سطحی یک لایه ای: استفاده از آن، مهم ترین و به صرفه ترین راه نگهداری از سطوح مختلف است.
- آسفالت سطحی چند لایه ای: ترکیب چند باره ماده های مختلف نظیر قیر با مصالح سنگی مختلف است.
- آسفالت نازک حفاظتی: برای نگهداری از خیابان های داخل شهر، بزرگراه ها و فرودگاه ها استفاده می شود.
- اندود های آب بند: این مدل آسفالت برای بهبود وضعیت روسازی های خشک و ایجاد کردن یک پوشش یکنواخت ساخته می شود.
- دوغاب قیری یا مخلوط آسفالت قیرابه ای: این مدل آسفالت نیز برای نگهداری خیابان ها و فرودگاه ها استفاده می شود.
آسفالت سرد
از مخلوط کردن قیر محلول با مصالح سنگی که در دمای محیط انجام می گردد، آسفالت سرد ساخته می شود. برای ترکیب و ساختن این مدل آسفالت شاید گرم کردن قیر لازم باشد، اما مصالح نیازی به حرارت دیدن ندارند. سنگدانه ها و مصالح در زمانی که با قیر محلول ترکیب می شوند، باید حتما خشک شده باشند. آسفالت سرد، دوام و کارایی زیادی دارد و برای پر کردن محدوده های تخریب شده بسیار مناسب می باشد.
دسته بندی شده در: ایزوگام و قیرگونی و آسفالت, مجله
